Eiwitgewassen staan volop in de belangstelling, mede doordat vanuit overheid en wetenschap wordt aangespoord om in onze consumptie meer gebruik te maken van plantaardige eiwitten. Daarnaast stelt Europa het doel om een grotere onafhankelijkheid te realiseren in het aanteel plantaardig eiwit dat we produceren en gebruiken. Hierdoor is er vanuit de landbouw aandacht voor diverse teelten, zoals bijvoorbeeld Lupine. Lupine bevat een hoog eiwit percentage (32-36%) en kan bijdrage aan een verminderde stikstofbemestingsbehoefte, doordat de plant vlinderbloemig is. Maar wat betekent dit voor bodemgezondheid en vruchtwisseling in het Zuidoostelijk zandgebied? Wageningen University & Research Open Teelten onderzocht het.
Belangrijkste bevindingen
-
Eiwit en biodiversiteit: Lupine levert niet alleen eiwit van eigen land, maar kan ook een bijdrage leveren aan de biodiversiteit. Die bijdrage zit met name in de aantrekkelijkheid voor diverse bestuivers (o.a. bijen).
-
Vruchtwisseling cruciaal: Lupine is gevoelig voor bepaalde bodemschimmels en nematoden, en is daarnaast ook een waardplant voor een aantal soorten. Hierdoor is het belangrijk om de positie van lupine goed in overweging te nemen bij het opstellen van de teeltrotatie.
-
Risico’s in beeld:
-
Belangrijkste bedreigingen zijn schimmels zoals Sclerotinia sclerotiorum en Fusarium avenaceum.
-
Lupine kan een waard zijn voor wortellesie- en wortelknobbelaaltjes, wat risico geeft voor gewassen als aardappel, ui, peen en schorseneer.
-
-
Advies: Voer vooraf een bodemanalyse uit en let bij de rotatie op gewassen die gevoelig zijn voor dezelfde ziekten en plagen.
Kansen voor telers
Lupine is een uitdagende teelt, het vergt dan ook vakmanschap om dit gewas succesvol te telen. Doordat plantaardig eiwit een belangrijke maatschappelijke rol speelt, alsook de biodiversiteit, biedt lupine een mooie kans om hieraan bij te dragen.
